Wyjście ze strefy komfortu

Już od pierwszych chwil treningu zdałam sobię sprawę, że dla niektórych osób wyjście na zewnątrz wiąże się z fizyczną reprezentacją wyjścia z ich strefy komfortu i otwarcia na rozwijanie nowych umiejętności. Świeże powietrze, wszechobecna natura i wysoka zależność od pogody nasuwają na myśl survival i sięganie do swoich pierwotnych instynktów. Jak jednak można postrzegać aktywności na świeżym powietrzu będąc facylitatorem? Outdoor:

1. wiąże się z większą przestrzenią, której kreatywne wykorzystanie jest nieograniczone
2. stwarza idealne warunki do rozwinięcia zdolności współpracy w grupie
3. zachęca do stawiania sobie i innym nowych wyzwań.

W tym artykule chcę wam przedstawić na przykładzie trzech różnych aktywności jak można wcielić w życie trzy powyższe punkty.

The sky is the limit

Zacznijmy od kreatywności i przestrzeni, które otrzymujesz organizując aktywności na świeżym powietrzu. Jednym z moich ulubionych rodzajów aktywności wymagających zarówno kreatywności jak i przestrzeni są energizery – mają one na celu ‘rozgrzanie’ grupy przed przejściem do głównej części warsztatów. Jest to idealna okazja, aby zaskoczyć grupę i całkowicie skupić jej uwagę na tym, co zamierzacie razem robić.

Weź do ręki jakiś mały przedmiot. Może to być zwykła butelka, czapka, cokolwiek, co znajdziesz w swoim zasięgu. Poproś każdego z uczestników aby wyciągnął przed siebie dłoń i po kolei dotykaj ich dłoni przedmiotem, który trzymasz. Możesz przy tym wydawać różne dziwne dźwięki, chodzi o to żeby zrobić show i skonsternować grupę. Następnie postaw przedmiot w środku koła, które tworzycie i wytłumacz, że ten przedmiot zrobił właśnie uczestnikom coś niewybaczalnego. Zadaniem grupy jest nakrzyczenie na dany przedmiot jak najgłośniej i jak najekspresywniej każdy z jej członków potrafi. Jedna próba nigdy nie jest wystarczająca 🙂

Zorganizowanie tego energizera na świeżym powietrzu pozwala ci dowolnie modyfikować wielkość koła, w którym stoicie, oraz głośność krzyku. Zmniejsza ono także prawdopodobieństwo zakłócania spokoju osobom trzecim. Dosłownie, the sky is the limit, pozwól odczuć swoim uczestnikom rzeczywistość tego wyrażenia.

Gotowanie na świeżym powietrzu

Aktywnością, którą można wykonać na świeżym powietrzu, a która służy budowaniu ducha drużyny i uczy współpracy w grupie, jest… wspólne gotowanie. Już tłumaczę.

W tej aktywności cała grupa ma postawione za cel przygotowanie posiłku dla wszystkich uczestników, np. kolacji, co zajmuje ok 2-3 godziny (też zależnie od jej liczebności). Polega ona na podzieleniu grupy na 6 drużyn, z których każda odpowiada za jedno z zadań: przystawka, główny posiłek mięsny, główny posiłek wegetariański/wegański, dodatek do dania głównego, deser, atmosfera. Drużyna odpowiadająca za atmosferę robi wszystko, aby reszta grupy mogła pracować w jak najprzyjemniejszych warunkach (zapewnia muzykę w tle, upewnia się, czy wszyscy mają wszystko czego potrzebują) oraz przygotowuje nakrycie do stołu. Z kolei drużyny odpowiadające za poszczególne elementy menu dostają odpowiadające ich zadaniom skrzynki ze składnikami, z których wszystkie mają zostać wykorzystane. Gotowanie odbywa się na zewnątrz. Można do tego użyć grilla, ogniska lub kuchenek turystycznych.

Aktywność można oczywiście urozmaicić. Od samego jej początku możesz wprowadzić w nią elementy zaczerpnięte z teatru improwizacji, np. “kuchnia wybuchła, musimy dzisiaj gotować na zewnątrz” – powiesz umorusana.y czarnym cieniem na twarzy, wymachując w powietrzu chochlą. Możesz też dać odczuć grupie, że gotują na czas, lub utrudniać im zadanie związując im razem ręce.

Wspólne gotowanie jest zwieńczone uroczystym posiłkiem na łonie natury. Zebranie w jednym miejscu całego menu przygotowywanego przez kilka drużyn robi ogromne wrażenie i unaocznia, jak świetne można osiągnąć wyniki pracując drużynowo, w dobrej atmosferze i przy odpowiedniej motywacji.

Gra wiejsko-miejska

Organizacja aktywności na świeżym powietrzu umożliwia stworzenie atmosfery, w której uczestnicy gotowi są podjąć się nowych wyzwań, najlepiej takich, jakie sami sobie postawią. Aktywność, którą przedstawię Ci poniżej wpisuje się w myśl “uczestnicy sami wybierają doświadczenie, które ich wzbogaca”.

Gra wiejsko-miejska to aktywność na świeżym powietrzu, która opiera się na stawianiu sobie samemu wyzwań. Może ona odbywać się wszędzie, w mieście, na wsi, w lesie…

Podziel grupę na kilkuosobowe drużyny, rozlokuj je w znacznych odległościach od siebie, wręcz im listy z zadaniami, wyznacz czas i miejsce ponownego spotkania i podziwiaj, jak twoi uczestnicy sami tworzą dla siebie wyzwania. Najlepiej, jeśli zadania są na tyle kreatywne, żeby uczestnicy mieli przy okazji dużo śmiechu przy ich wykonywaniu. Moimi ulubionymi przykładami są: “naszczekaj na kaczki”, “znajdź 5 rzeczy, które wzbudzają w tobie zarówno podziw jak i dyskomfort” albo “pokaż, jak udzielać rad wiewiórkom”. Zadania w wielu przypadkach powinny też pozostawiać wiele miejsca dla interpretacji tego, co “autor miał na myśli”. Nieważne, jak uczestnik, czy drużyna zrozumie zadanie, liczy się to, że stopień ich zaangażowania w zadanie jest wybrany przez samych uczestników. Niektórych zadań nie muszą wykonywać wcale, inne mogą zrobić nad wyraz kreatywnie. To uczestnicy sami wybierają swoje “jak”.

Aktywność pozwala sprawdzić siebie i swoje granice. Z kolei sprostanie każdemu kolejnemu z wyzwań rozwija w osobie poczucie wartości, które mówi “skoro dałam.em radę podołać temu, jestem zdolna.y zrobić wszystko”. Dodatkowo, drużynowy charakter aktywności prowokuje uczestników do myślenia o dobrobycie ich własnym oraz całej drużyny, a także buduje poczucie odpowiedzialności.

Zmień otoczenie

Jak wyobrażasz sobie swój idealny trening? Ja osobiście, odkąd odkryłam outdoor, mam ochotę tylko brać flipchart pod pachę i usadawiać się gdzieś na świeżym powietrzu. Jeśli jesteś facylitatorem przyzwyczajonym do pracy głównie w pomieszczeniu, aktywności na świeżym powietrzu z pewnością są czymś, co może wzbogacić twój warsztat. Postaw sobie samej.mu wyzwanie i zmień otoczenie 🙂

O Autorce:

Julia Wardakowska

Początkująca facylitatorka, studentka. Swoją przygodę z międzynarodowymi projektami wymiany młodzieżowej rozpoczęła w roku 2019. Obecnie aktywnie działa w stowarzyszeniu studentów ESN UW. Uwielbia pracę z ludźmi, podróże i czytanie literatury fantastycznej. Życiowe motto? Nie ma takiego, woli mieć nowe motto na każdy nowy dzień.

Niniejszy artykuł powstał jako rezultat projektu „Wider Horizons”, realizowanego przez Fundację Wspierania Rozwoju Innowator.

Projekt współfinansowany z funduszy Komisji Europejskiej w ramach programu Erasmus+ (Akcja 1 Mobilność edukacyjna, Mobilność kadry edukacji dorosłych, Umowa numer 2020-1-PL01-KA104-079945).

Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną oraz za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji.